ağlayıp sızlanmak sürekli kendini suçlamak günah keçiliğini doğuştan kabullenmek lanet bir insan hakaret ederken susup ona içinden beddualar etmek sonra ben kimin bedduasını aldım diye düşünmek karşılaştığı her zorluğun her kötülüğün her güzel olmayan şeyin geçmişte yaptığı bir hatanın (farkında ya da farkında olmadan) sonucu olduğunu düşünmek...

her şeyi dramatize edip acınacak insan moduna geçmekten neden bu kadar hoşlanıyor olabilirim? ya da haklı  olduğum bir durumda hakkımı savunmak yerine susup ağlamaktan? 

susmak erdem midir? ve kötü söz sahibine mi ait? bence saçmalık kendinden eminsen neden susuyorsun? tamam sustun zaten ben kendimi biliyorum diyorsan neden üzülüyorsun neden ağlıyorsun neden bütün ne kadar boktan anın varsa hepsini bir anda diriltip var olan kötü durumu tavan yaptırıyorsun? yani bunu neden yapıyorsun? neden!