18 Şubat 2011 Cuma

KARIŞMIŞ

Bir gün
Yıllar sonra
Hüzün kaplarsa yüreğini
Sebepli ya da sebepsiz
Ve aklına gelirse hatıralar
İlk önce baharı düşün
Ilık esintilerle dolu baharı
Hayatın canlandığı mevsimi
Bir ağacın uyandığını yakasında yeşillerle
Umudun tazelendiği günü düşün
Ve beni
Bir de beni düşün…
“Beni biri öyle sevdi ki…” de içinden
Gülümse
Ama yaşlanmasın gözlerin
Hele ki yıkanmasın yanakların
Sakın…
Sadece gülümse
“Keşke” de deme sakın
“Öyle olması gerekiyordu”
“İmkânsızdı”
“Zaten ben sevmemiştim”
“Sadece yüreğim karışmıştı…” de
Böylelikle fazla takılmazsın
Bir gülücük de böyle atarsın maziye
Ama sen unutma yine de demeyi;
Beni biri öyle sevdi ki… 


sahi… bu kaçıncı bahar?..
ebru yaşar seçen 2010
bahar

14 Şubat 2011 Pazartesi

Unutma !

Unutma ! bir gün öleceksin.


Unutma ! rızkı veren Allah.


Unutma ! hayır bildiklerinde şer, şer bildiklerinde hayır vardır.


Unutma ! elemlerin yok olmasında lezzet vardır tıpkı lezzetlerin yok olmasında elem olduğu gibi.


Unutma ! herkes insan ve her insan hata yapar.


Unutma ! hayat sana uzun gelebilir ama aslında varlık yolculuğunda bir andan ibarettir.


Unutma ! ne kadar kasarsan kas, herşey olacağına varır.


ve unutma ki ! bazen unutabilmek sana verilmiş en büyük lütuftur.




orjinal metin için tıklayın
http://kimseokumasindiye.blogspot.com/2011/02/unutma.html

12 Şubat 2011 Cumartesi

GAZEL

Beni candan usandırdı cefâdan yâr usanmaz mı
Felekler yandı âhımdan murâdım şem'i yanmaz mı

Kamu bîmârına cânân deva-yı derd eder ihsan
Niçün kılmaz bana derman beni bîmar sanmaz mı

Şeb-i hicran yanar cânım döker kan çeşm-i giryânım
Uyarır halkı efgânım kara bahtım uyanmaz mı

Gûl-i ruhsârına karşu gözümden kanlu akar su
Habîbim fasl-ı güldür bu akar sular bulanmaz mı

Gâmım pinhan tutardım ben dedîler yâre kıl rûşen
Desem ol bî-vefâ bilmem inanır mı inanmaz mı

Değildim ben sana mail sen ettin aklımı zâil
Beni tan eyleyen gafîl seni görgeç utanmaz mı

Fuzûlî rind-i şeydâdır hemîşe halka rüsvâdır
Sorun kim bu ne sevdâdır bu sevdâdan usanmaz mı





Fuzûlî

bundan sonra herşeyin rengi siyah olmalı bence

yine bir savaştan yenik ayrıldık blogcum tahminler herzamanki gibi şaşmadı beklentiler; şu %1.küsürlerde olan umuttan ses seda yok. hayat neden beni bir kere olsun şaşırtmıyor? tek şey yolunda gitse mesela. ne kadar narin olduğumu bilmesine rağmen neden beni bu kadar hırpalıyor? altından kalkamayacağım yükler omuzumda.daha işe girişmeden beyinen yıpranıyorum ki ben.
çok çaresizim be blog şaştım kaldım durdum düşündüm yapamadım ne zamana kadar böyle devam ederim bilmiyorum ya da edebilirim
oyunu kurallarına göre oynayamıyorum ben çünkü oyun adil değil benden hep bir şeyler gidiyor ama yerine gelen yok tükenmek üzereyim
hayattan hiç bir zaman mucize beklemeyeceksin hayat felsefen bu olmalı ''no miracle'' hatta bir şeyler tıkırında giderse 'nasıl ya?' deyip düşüneceksin. bu işin içinden ancak böyle sıyrılabilirsin yoksa