isteyip istemediğimi doğru dürüst bilmediğimi fakat neticesi aleyhime çıkarsa istemediğimi iddia ettiğim bu nevi söz ve fiillerin daimi bir mesulünü bulmuştum:buna içimdeki şeytan diyordum. müdafaasını üzerime almaktan korktuğum bütün hareketlerimi ona yüklüyor ve kendi suratıma tüküreceğim yerde, haksızlığa, tesadüfün cilvesine uğramış bir mazlum gibi nefsimi şefkat ve ihtimama layık görüyordum.,
halbuki ne şeytan azizim, ne şeytan? bu bizim gururumuzun, salaklığımızın uydurması.içimizdeki şeytan pekte kurnazca olmayan bir kaçamak yolu. içimizdeki şeytan yok içimizde aciz var. tembellik var iradesizlik bilgisizlik ve bunların hepsinden daha korkunç bişey hakikatleri görmekten kaçma ihtiyadı var