az önce attığım twitleri 2. sınıfta yaptığım bir sunumdan alıntıladım. başka bir slaytta şöyle demişim.


Anılarımızın birçoğu belleğimizde durmasına karşın, yıllar boyunca onları tetikleyen uyarılar almazsak, onlar da canlanmaz. Uzun süre canlanmayan anılar da yavaş yavaş silinir, unutulur. Unutmanın bir nedeni de anı ağındaki nöronlar arası bağların bir şekilde kopmasıdır.

Bir bağ silindiğinde ya da hasar gördüğünde ağa ulaşan başka bir yol yoksa, o anı erişebilir olmaktan çıkar; unutulur. Öte yandan o bağdan başka bağlarla anı ağına ulaşılabiliyorsa, o anının unutulması zor olur.

keşke diyorum bazı bağlar bu kadar güçlü olmasaydı kaç kere uyarı gönderip sağlamlaştırmışımdır kimbilir? keşke öyle olmasaydı